Socjalizacja psa – jak się za to zabrać?

Socjalizacja psa jest absolutnie konieczna. Niestety, nie każdy zdaje sobie z tego sprawę i nie każdy wie, jak się za to zabrać.

Socjalizacja psa jest niezwykle istotna, gdyż warunkuje całe jego dalsze życie. Jednakże, socjalizacja nie polega na tym, aby nauczyć psa być „miłym, grzeczny i ładnie bawić się z innymi pieskami”. Część psów rodzinnych w ogóle nie potrzebuje do szczęścia relacji z innymi psami, bo wystarczy rodzina, pełna miłości i troski. Jednakże, jeśli dobrze przeprowadzimy psa przez cały proces socjalizacji, z pewnością nie będzie miał żadnych problemów z relacjami z innymi psami.

Socjalizacja psa – czym tak naprawdę jest?

Socjalizacja psa to tak naprawdę zapoznawanie psa, szczenięcia z otaczającym go światem. Powinna się opierać na pokazywaniu psu wszystkiego co tylko możliwe, wspieraniu go w przełamywaniu lęków oraz możliwości podejmowania decyzji, czy pies chce to poznać i w jakim stopniu. Jeśli pies się czegoś obawia, nie możemy zmuszać go do tego.  W procesie socjalizacji niezwykle ważnym jest, aby wszystko kojarzyło się psu pozytywnie. Wówczas nie będzie mieć obaw przed niczym, a jego życie będzie wprost fascynujące.

Pamiętaj!

1. Wszystko, czego doświadcza pies, musi kojarzyć się pozytywnie. Negatywne doświadczenia działają odwrotnie, niż byśmy chcieli. Budują poczucie lęku i niepewności.
2. Musisz zapewnić psu możliwość ucieczki, jeśli wyzwanie okaże się zbyt duże. Nie może wpaść w popłoch i panikować. Musi mieć możliwość powrotu do znanego, bezpiecznego miejsca.
3. Jeśli pies próbuje uciekać, nie chce się zmierzyć z wyzwaniem to oznacza, że nie jest jeszcze na to gotowy. Poczekaj kilka minut, godzin, może nawet dni, aby to, co chcesz pokazać psu nie było dla niego zbyt trudne.
4. Jeśli pies sam powraca do wyzwania, pozwól mu na to. Jest to znak, że pies jest wyzwaniem zainteresowany i chce aktywnie poznawać.
5. Jeśli w jakiejś sytuacji pies jest zbyt podekscytowany i nie może się uspokoić, to znak, że nie jest gotowy na takie wyzwanie.

Jak socjalizujemy nasze szczenięta?

Poznając różne metody i procesy socjalizacyjne, zdecydowaliśmy się na tzw. złotą dwunastkę Margaret Hughes. Jest to program, w którym przed szczenięciem stawiane są wyzwania pełne doświadczeń i doznań, które niezwykle ułatwiają socjalizację psa. Dzięki temu szczenięta uczą się kontaktów z ludźmi i innymi psami, co bardzo silnie zaowocuje w ich dalszym życiu. Cały program powinien trwać przynajmniej 12 tygodni, więc gdy szczenięta z naszej hodowli trafią do nowych domów, cały proces powinien być kontynuowany. Pamiętajmy jednak, aby wszystko co robimy, był dla psa możliwie pozytywnym, bądź neutralnym doświadczeniem, nigdy zaś negatywnym. Wszystko, co negatywne, dla psa zakończyć się może traumą i będzie stanowiło problem przez całe życie.

Socjalizacja psa – Złota dwunastka Margaret Hughes

Szczenię powinno:

1.Chodzić po co najmniej 12 różnych powierzchniach

Warto poznać psiaki z: dywanem, panelami podłogowymi lub parkietem, kaflami podłogowymi, trawą, wodą, śniegiem, asfaltem, piaskiem, drewnem, betonem, czy kamieniami.

2. Bawić się co najmniej 12 różnymi przedmiotami

Pieski powinny bawić się małymi i dużymi zabawkami, twardymi, miękkimi, drewnianymi, gładkimi, szorstkimi, piszczącymi i wydającymi różne inne dźwięki.

3. Poznać co najmniej 12 różnych miejsc

Warto zabrać szczenięta, które były już zaszczepione na łąkę, do lasu, parku, ogrodu, piwnicy, windy, przejścia podziemnego, tramwaju, autobusu, na stację kolejową – wszędzie tam, gdzie może stawić czoła nowym wyzwaniom. Podczas tego powinniśmy zachowywać się naturalnie, nie rozczulać się nad psem, nawet za bardzo nie zwracać uwagi. Trzeba pokazać psu, że to coś zupełnie normalnego i często spotykanego.

4. Zapoznać się i bawić z co najmniej 12 różnymi osobami

Warto, aby każdy pies poznał dzieci, dorosłych, ludzi starszych, osoby niepełnosprawne (poruszające się na wózku bądź o kulach), a także noszące okulary, kapelusz, kaptur na głowie, kask, czy dowolne inne udziwnienia.

5. Poznać co najmniej 12 różnych odgłosów

Ważne, aby pies mieszkający w domu poznał wszelkie odgłosy, jakie w tym domu można spotkać. Spadające przedmioty na ziemię, urządzenia, których często używamy. Chodzi o to, by nie stanowiły dla psa sytuacji stresującej, aby pies mógł czuć się bezpiecznie pomimo tego, co się dzieje każdego dnia w domu. A więc: telewizor, muzyka, odkurzacz, pralka, suszarka do włosów, wiertarka, zmywarka do naczyń itd.

Pamiętaj, aby nigdy nie rozczulać się nad psem. Jeśli pies będzie widział, że jego przewodnik nie panikuje, pies też nie będzie panikować!

6. Poznać co najmniej 12 szybko poruszających się obiektów

Większe szczenie, będące już po szczepieniach, powinno mieć możliwość obserwowania osoby poruszającej się na rolkach, deskorolce, rowerze, sankach, a także jadące samochody, tramwaj, autobus, ciężarówkę, pociąg czy samolot.

7. Stawić czoła przynajmniej 12 różnym wyzwaniom

Wyzwania te mogą być prawdziwą zabawą. Przechodzenie przez tunel, zabawy z kartonem, plastikową butelką, chodzenie po schodach, po kładce nad ziemią, przeskakiwanie przez przedmioty.

8. Być dotykanym przez opiekuna i rodzinę na co najmniej 12 różnych sposobów

Ważne jest tutaj oglądanie uszu, zębów, łap, przewracanie na plecy, przytrzymywanie w miejscu, branie na ręce, czy głaskanie i nieco mocniejsze drapanie.

9. Jeść z co najmniej 12 różnych pojemników, miseczek

Miska, talerzyk, porcelanowe naczynie, garnek, metalowa miseczka, plastikowa, papierowy talerzyk itd.

10. Jeść w przynajmniej 12 różnych miejscach

W ogródku, na tarasie, w kuchni, w łazience itp. Nie zachęcamy do karmienia podczas spacerów, bo niestety istnieją ludzie bez mózgu, rozrzucający zatrute np. kiełbasy, aby skrzywdzić psy. Z tego powodu lepiej nauczyć psa, że to co leży gdzieś na dworze, nie powinno być ruszane i oczywiście bardzo pilnować psa podczas wychodzenia z domu.

11. Bawić się z przynajmniej 12 różnymi szczeniętami i zrównoważonymi dorosłymi psami

Jeśli dorosły pies przejawia zachowania agresywne, należy go unikać. Jeśli szczeniak zostanie choć niegroźnie pogryziony, może zrazić się na zawsze.

12. Zostać co najmniej 12 razy samemu z dala od rodziny, ludzi i innych zwierząt (na czas od 5 do 45 minut).

Dzięki temu nasz pupil nie będzie sprawiał problemów, gdy wyjdziemy do sklepu czy do pracy.

 

Zawsze dobierajmy wyzwania tak, aby były realne do spotkania przez psa. Pies raczej spotka się w życiu z odkurzaczem, kosiarką czy suszarką do włosów, ale nie każdy pies będzie miał do czynienia w swoim życiu ze szlauchem ogrodowym czy szlifierką. Większość psów będzie jeździć samochodem, ale nie każdy spotka się w życiu samolotem. Dobrze wykonana socjalizacja psa pozwoli wychować wesołego, odważnego i pewnego siebie psa.

Wszystkie doświadczenia psa muszą być pozytywne lub neutralne.

Co to oznacza? Pies może się przestraszyć, zdziwić, czy próbować ucieczki. Ważne, aby pozwolić na tą „ucieczkę” oraz, by nie doświadczył krzywdy. Np. jeśli boi się zjeść z nowej miski – pozwólmy mu oswoić się z nowością i poczekajmy, aż sam podejdzie. Jeśli pies wystraszy się przejeżdżającej osoby na rowerze, nie panikuj z tego powodu i pilnuj, aby nie znalazł się pod kołami roweru. Jeśli pies boi się hałasu, jaki wydaje nowy odkurzacz – ignoruj to. Po chwili oswoi się z nową sytuacja i przestanie panikować. Jeśli nie doświadczy żadnej krzywdy czy przykrości, a właściciel nie będzie panikować i rozczulać się nad jego biednym losem, nasz pupil odważnie stawi czoła wszystkim wyzwaniom i nie będzie nadmiernie strachliwy. W prawidłowej socjalizacji psa chodzi przede wszystkim o to, by pokazać psu, że otaczający go Świat nie jest zły i nie chce zrobić mu krzywdy.