Polskie góry – zawsze piękne i zbawienne!

Polskie góry są absolutnie wspaniałe. Nasze wojaże po całym kraju bardzo często zaprowadzają nas własnie tam. Tak było i tym razem…

Polskie góry to naprawdę wyjątkowe miejsce. Stanowią sporą część naszego pięknego, bardzo urozmaiconego kraju, dają ogromnie wiele okazji do zwiedzania i cieszenia się urokami Polski. Osobiście bardzo ubolewam nad tym, że wciąż tak niewiele osób docenia ich uroki. Doskonale pamiętam, że jako dziecko bardzo często wyjeżdżałam na jednodniowe wycieczki w rejony górskie. Były to czasy, kiedy moi rodzice pracowali, ale z zakładu pracy w okresie wakacyjnym organizowano wiele wycieczek dla dzieci, z których pracownicy mogli korzystać. Ja bardzo często wyjeżdżałam, zarówno latem, jak i zimą. To absolutnie wspaniały czas i ogromnie żałuję, że teraz już nie ma możliwości posłać dzieci na takie zorganizowane wycieczki.

Polskie góry – sposób na…

…cóż, chyba na wszystko! Tym razem w góry wygoniły nas przeogromne upały. Nad rwącym, górskim strumykiem znacznie łatwiej jest przetrwać w taki upał, niż np. na plaży. Wiem, bo sprawdziłam. Mimo kremu z filtrem 20 i tak zaliczyłam solidne poparzenia słoneczne. Nic, tylko się cieszyć, że siedziałam w cieniu…

Jednakże, nasza podróż do Wisły trwała ponad 1,5h. Wyjechaliśmy wcześnie rano. Śniadanie zjedliśmy przy wodospadzie, który wspaniale orzeźwiał i chłodził.

 

Później oddaliliśmy się w nieco bardziej ustronne i spokojniejsze miejsce, w którym była też spokojniejsza woda. W pierwszej chwili lodowata, ale zaraz się człowiek przyzwyczaja i spędziliśmy tam kilka godzin. Wspólnie z dziećmi budowaliśmy mini tamy i mini zbiorniczki wodne na rzeczce. Do teraz nie wiem, kto się lepiej bawił 😛

Brodzenie w wodzie, zabawa, chodzenie po kamykach – cóż. To nasz idealny sposób na upały! Tym bardziej, że czasem takie swobodne babranie się w czystej i świeżej wodzie to naprawdę wspaniała okazja do stymulowania rozwoju dzieciaków 🙂

 

Obiad zjedliśmy w Karczmie Drewutni. Której tak nota bene nie bardzo polecam osobom, które chcą smacznie zjeść.

Po wizycie w Wiśle, wracając do domu, odwiedziliśmy rodzinę jednego z naszych szczeniąt, Aro. Wyrósł na wspaniałego psiaka i trafił do naprawdę wspaniałej rodziny, która bardzo go kocha. Krótki pobyt na kawce skończył się po kilku godzinach przyjemnych rozmów. Można było wracać do domu 🙂

 

Ciekawa jestem, czy jeszcze kiedyś będą organizowane takie wycieczki, jak za moich czasów dzieciństwa np. przez dom kultury, czy urząd gminy, skoro już niemal nie istnieją państwowe zakłady pracy.